Στασιμότητα

Έχει βραδιάσει..Προχωράω ένα μικρό δρομάκι προς το σπίτι..Μόλις τελείωσα μία ακόμη αποστολή..Έχω βαρεθεί να κάνω τέτοιες αποστολές..Η ανώτερη που μπορεί να πάρω είναι C-Rank..Έχω ζητήσει πολλές φορές να μου δώσουν δυσκολότερες αποστολές αλλά μου λένε ότι άμα δεν είμαι σε ομάδα δεν πρόκειται να μου δώσουν τώρα πιο δύσκολη..Καθώς περπατούσα άκουσα κάποιους να μιλάνε..Ήταν δύο κορίτσια με τα οποία ήμουν στην ίδια ακαδημία..Μόλις με είδαν σταμάτησαν να μιλάνε..Μόλις πέρασαν μου είπαν:
-Γεια σου Sasuke, είπαν και οι δύο..
-Γεια..
-Τι κάνεις ; Έχουμε πολύ καιρό να σε δούμε..
-Ναι..
-Πρέπει να συναντηθούμε μια μέρα..
-Πρέπει να φύγω συγνώμη..Περπάτησα πιο γρήγορα για να απομακρυνθώ..Άκουσα κάτι χαχανητά πίσω μου αλλά σιγά σιγά χάθηκαν επειδή είχα φύγει πολύ μακριά..

Έφτασα σπίτι μου..Χτύπησα τη πόρτα και μετά από λίγο μου άνοιξε η μητέρα μου..Πάντα με περίμενε με ένα χαμόγελο στα χείλη..Ήταν κάπως ανακουφιστικό να την βλέπω μετά από ένα κουραστικό διήμερο..
-Πως ήταν η αποστολή σου;
-Εύκολη..Δεν χρειάστηκε να κάνω πολλά..
-Κουρασμένος φαίνεσαι..
-Δεν έχω κοιμηθεί πολύ, για να γυρίσω γρήγορα..
-Πήγαινε να κάνεις μπάνιο και έλα να φάμε..
Πήγα και μόλις βγήκα είδα ότι όλα ήταν έτοιμα..Πεινούσα πολύ..Πήγα, έκατσα και άρχισα να τρώω..

Είμαι ανάμεσα σε πολύ κόσμο..Είμαστε μέσα σε ένα στάδιο..Όλοι παρακολουθούν προς τα κάτω..Εμένα με αγνοούν όλοι,λες και δεν υπάρχω..Ξαφνικά ακούγονται φωνές και ουρλιαχτά..Κοιτάω και εγώ εκεί που κοιτάνε για να δω τι κοιτάνε όλοι αυτοί..Βλέπω τον φίλο μου νεκρό..Είναι γεμάτος αίματα..Δίπλα του είναι ένα άλλο παιδί..Κάποιοι μπαίνουν στο στάδιο για χτυπήσουν εκείνο το παιδί..Μακάρι να το χτυπήσουν,αυτός τον σκότωσε..Χτυπήστε τον..Δεν προλαβαίνουν όμως,επειδή μπήκαν στη μέση κάποιοι με μάσκες..
-Ξύπνα Sasuke.. Ξύπνα..Εκείνη την ώρα όλα χάθηκαν και είδα μπροστά μου τη μητέρα μου..
Όνειρο ήταν..
-Τι ώρα είναι ;
-6.30..Φώναζες στον ύπνο σου..
-Πρέπει να φύγω..
-Που θα πας τέτοια ώρα;
-Για προπόνηση
-Μπορείς να πας και πιο μετά..
-Όχι δεν μπορώ..
Σηκώθηκα,πήρα τα πράγματα μου και ετοιμάστηκα να πάω..

Μόλις τέλειωσα την προπόνηση..Είχα καιρό να κάνω προπόνηση και ένοιωθα όλο μου το σώμα μουδιασμένο..Έχω χαλαρώσει πολύ, πρέπει να αρχίσω τις προπονήσεις και εντατικά,γιατί δεν πρόκειται να γίνω δυνατότερος αν συνεχίσω να είμαι σε αυτό το επίπεδο..Αύριο μάλλον θα εξασκηθώ σε κάτι άλλο..Περπατούσα αρκετή ώρα χωρίς να το καταλάβω,λόγω αυτών που σκεφτόμουν,γιατί όταν σήκωσα το κεφάλι μου είδα το σπίτι μου..Το σπίτι μου είναι σε ένα ύψωμα, το οποίο είναι πολύ μακριά από εκεί που προπονούμαι και συνήθως περνάει πιο αργά η ώρα να γυρίσω πίσω..Καθώς το κοιτούσα όμως κατάλαβα ότι δεν ήθελα να πάω σπίτι..Ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό,αλλά δεν είχα αποφασίσει ακόμα τι...

Κατέβηκα προς τα κάτω,προς το κέντρο της πόλης..Ήταν περασμένη η ώρα γιατί καθώς χάζευα τα κτίρια,τα περισσότερα μαγαζιά ήταν κλειστά..Στο τέλος του δρόμου είδα κάτι φώτα ανοικτά..Τα φώτα ήταν από ένα εστιατόριο..Μπήκα μέσα και κάθισα σε ένα τραπέζι..Κοίταξα γύρω μου και παρατήρησα πως η πελατεία του μαγαζιού δεν ήταν υψηλού επιπέδου..
-Τι να σας φέρω ; Με ρώτησε μία σερβιτόρα με ελάχιστα ρούχα..
-Ramen..
-Τίποτα άλλο ;
-Όχι..
Καθώς έφευγε ένας από τους πελάτες την χούφτωσε..Εκείνη τον κοίταξε με άγριο βλέμμα αλλά δεν αντέδρασε..Μου φαινόταν απίστευτο που τον άφησε έτσι..Εκείνη τη στιγμή σηκώθηκα και πήγα από επάνω του..

-Ζήτα της συγνώμη..
Εκείνος ξαφνιασμένος γύρισε να με κοιτάξει..Μόλις με είδε γέλασε ειρωνικά και ξαναγύρισε μπροστά χωρίς να μου απαντήσει..Ένιωσα το αίμα να μου ανεβαίνει στο κεφάλι..
-Σου είπα κάτι,του είπα πιο φωναχτά..
-Άστον, μου είπε η εκείνη..
-Όχι πριν σου ζητήσει συγνώμη..
-Και εσένα τι σε νοιάζει ;Δεν είχε πρόβλημα η κοπέλα..Είχες ;
Εκείνη δίστασε στην αρχή, αλλά μετά είπε:
-Όχι..
-Δεν ξέρω τι γίνεται εδώ μέσα,αλλά ξέρω πως είχε πρόβλημα..
-Κοίτα μικρέ φύγε..Δεν θέλεις να ξεκινήσεις καυγά με εμάς..
-Εγώ πιστεύω πως θέλω..
-Τελευταία προειδοποίηση..Φύγε και δεν θα σε ενοχλήσουμε..Εκείνη τη στιγμή κουνήθηκαν τα τέσσερα άτομα στο τραπέζι του ώστε να μου δείξουν πόσοι είναι..
-Δεν σας φοβάμαι..

Με το που τους απάντησα σηκώθηκαν όλοι και ήρθαν καταπάνω μου..Πριν προλάβουν να με ακουμπήσουν όμως, ακούστηκε μία φωνή:
-Σταματήστε τώρα..Με το ακούστηκε αυτό εκείνοι σταμάτησαν και κατευθύνθηκαν προς το μέρος εκείνου που είχε φωνάξει..Γύρισα και τον κοίταξα..Ήταν σχετικά ψηλός..Σε αντίθεση με τους άλλους, φαινόταν ότι αυτός θα ήταν δύσκολος αντίπαλος αν αποφάσιζε να πάρει μέρος στον καυγά,προπαντός μετά την κουραστική προπόνηση που είχα..Γύρισε προς το μέρος μου και με χαμόγελο μου είπε:
-Συγνώμη αν σε ενόχλησαν..Δεν θα ξαναγίνει..Με ξάφνιασε η απάντηση του..
-Την συγνώμη την χρωστάνε στην κυρία,και έδειξα τη σερβιτόρα.. Αυτός με κοίταξε για μερικά δευτερόλεπτα με λίγο άγριο βλέμμα και μετά πήρε πάλι το 'χαμόγελο' του,που φαινόταν ότι ήταν ψεύτικο, γύρισε προς τη σερβιτόρα και της είπε:
-Σας ζητώ συγνώμη για ότι έγινε..Δεν θα ξαναγίνει..
-Ευχαριστώ..
-Ωραία..Αφού λύθηκε η διαφωνία εμείς φεύγουμε τώρα..Αντίο..Μόλις το είπε έφυγαν και οι έξι..Ήθελα να τους ακολουθήσω αλλά δεν είχα την αντοχή και ήθελα να μιλήσω και σε αυτούς από το μαγαζί..

Με το που έφυγαν γύρισα για να μιλήσω στα άτομα του μαγαζιού,αλλά πριν προλάβω η σερβιτόρα μου είπε:
-Δεν έπρεπε να μιλήσεις..
-Εγώ πιστεύω το αντίθετο..
-Δεν θες να είσαι εχθρός με τέτοια άτομα..
-Δεν ξέρεις τι θέλω..
-Δεν ξέρεις τι άνθρωποι είναι..
-Εσύ τους ξέρεις ;
-Περίπου..
-Και τους άφησες έτσι ;
-Σου ξαναλέω , δεν ξέρεις τι άνθρωποι είναι..
-Δεν ξέρω τι άνθρωποι είναι..Δεν με νοιάζει τι άνθρωποι είναι..Αυτό που με νοιάζει είναι τι έκαναν..Εκείνη με κοίταξε αλλά δεν είπε κάτι..Αφού έφυγε από κοντά μου,πήγε πίσω από τον πάγκο του μαγαζιού, πήρε τα πράγματα της και έφυγε..

Καθόμουν στη καρέκλα και σκεφτόμουν πόσα πολλά γεγονότα έγιναν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα..Μετά από λίγο ήρθε ένας γέρος δίπλα μου με ένα πιάτο..
-Τα Ramen σας..Είχα ξεχάσει εντελώς ότι είχα παραγγείλει..
-Ευχαριστώ..
Έφαγα μία μπουκιά αλλά κατάλαβα ότι δεν πεινούσα και πολύ..Τα άφησα,πλήρωσα τον γέρο,ο οποίος τελικά είναι ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού, και έφυγα..
Τώρα καλύτερα να γυρίσω σπίτι ώστε να μπορώ το πρωί να ξυπνήσω για να πάω για προπόνηση..Όταν γύρισα ήταν πολύ αργά,όλοι στο σπίτι κοιμόντουσαν..

Το επόμενο πρωί ξύπνησα και ετοιμάστηκα να φύγω,για να πάω για προπόνηση..Πριν φύγω όμως μου μίλησε η μητέρα μου:
-Πάλι για προπόνηση πας ;
-Ναι..
-Γιατί πας τόσο πρωί ;
-Είναι καλύτερο..
-Και θα κάνεις προπόνηση όλη μέρα ;
-Μάλλον..
-Εντάξει..Δεν σου λέω κάτι..Πήγαινε..
-Τα λέμε το βραδάκι..
Έφυγα από το σπίτι και ξεκίνησα να πάω για προπόνηση..

Είχα τελειώσει την προπόνηση και σκέφτηκα να πάω στο εστιατόριο που είχα πάει χτες..Μόλις έφτασα είδα ότι το συγκεκριμένο μαγαζί είναι κλειστό..Είπα να έρθω σε λίγη ώρα μήπως ανοίξει..Είχα αποφασίσει να μάθω τι γίνεται εκεί,αφού το τελευταίο καιρό δεν είχα να κάνω κάτι πιο ενδιαφέρον..Αποφάσισα να πάω στο μέρος της χωριού ,το οποίο έχει τα περισσότερα μαγαζιά στη πόλη,για να περπατήσω λίγο να περάσει η ώρα..Είδα αρκετά μαγαζιά αλλά δεν έμοιαζε κανένα σαν αυτό που είχα δει..Αυτή η περιοχή ήταν από τις πλούσιες περιοχές του χωριού.. Όλα τα μαγαζιά φαίνονταν υψηλής ποιότητας μαγαζιά..Αφού πέρασαν περίπου δύο ώρες είπα να πάω να ξανακοιτάξω..

Μόλις έφτασα από έξω παρατήρησα κάτι που δεν το είχα δει όταν ήρθα την προηγούμενη φορά.. Στη πόρτα υπήρχε ένα μικρό σημείωμα..Πήγα κοντά για να διαβάσω τι έλεγε..
ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΚΛΕΙΣΤΟ ΛΟΓΩ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΥΓΕΙΑΣ
Κοκάλωσα.. Δεν το περίμενα να κλείσει το μαγαζί..Άραγε να φταίει το χτεσινοβραδυνό επεισόδιο;
.Μου φαίνεται πολύ ύποπτο αυτό... Λες να έπαθε κάτι ο ιδιοκτήτης ή σερβιτόρα ; Δεν μπορούσα να βγάλω αυτές τις σκέψεις από το μυαλό μου..Αποφάσισα να πάω σήμερα να κοιμηθώ και αύριο μετά την προπόνηση να ερευνήσω το θέμα..Μου φαίνεται πολύ ύποπτο αυτό...